تأثیر سبک های دل بستگی و شادکامی در رضایت زناشویی

رضایت زناشویی یکی از عمیق‌ترین و اساسی‌ترین لذت‌های بشری و در عین حال نبود آن یکی از بزرگ‌ترین و ژرف‌ترین سرچشمه‌های رنج است. رضایت زناشویی به معنای سازش بین انتظارات فرد از زندگی زناشویی است و آنچه که به طور واقعی در زندگی‌اش تجربه می‌نماید. این رضایت‌مندی همواره با احساس خشنودی و لذت همراه است. بنابراین رضایت زناشویی یک متغیر نگرشی است و بنابراین از خصوصیات فردی زن و شوهر محسوب می‌شود. طبق تعریف فوق، رضایت زناشویی در واقع نگرش مثبت و لذت‌بخشی است که زن و شوهر از جنبه‌های مختلف روابط زناشویی دارند. در این کتاب به بررسی رابطه‌‌‌‌‌‌‌‌سبک‌های دلبستگی و شادکامی با رضایت زناشویی زنان خانه دار پرداخته شد، نتایج حاکی از این بود‌‌‌‌که بین سبک دلبستگی ایمن و رضایت زناشویی رابطه مثبت معنادار وجود دارد، بین سبک دلبستگی اجتنابی و دوسوگرا نیز رابطه منفی و معناداری برقرار است. همچنین شادکامی و رضایت زناشویی نیز رابطه مثبت و معناداری دارند. از طرفی سبک دلبستگی ایمن، اجتنابی و شادکامی پیشبینی کننده رضایت زناشویی میباشند. به عبارت بهتر زنانی‌‌‌‌که از سبک دلبستگی ایمن برخوردارند و شادکامی بیشتری را تجربه‌‌‌ می‌کنند، از رضایت زناشویی بیشتری برخوردارند، اما زنان دارای دلبستگی اجتنابی و دوسوگرا، احساس رضایت زناشویی کمتری خواهند داشت.

برای مشاهده صفحات اولیه کتاب بر روی تصویر زیر کلیک نمایید: